سیاست گذاری فرهنگی در دانشگاههای کشور

شناخت دقیق وجوه و ابعاد مختلف مسائل فرهنگی، به مسئولان فرهنگی کمک می کند تا در اتخاذ تصمیم و سیاست گذاری در حوزه فرهنگ به صورتی علمی تر و واقعی تر عمل کنند. این پژوهش، بنا به اهمیت موضوع فرهنگ در دانشگاهها و نیز نقش محوری دولت در سیاست گذاری در دانشگاه های کشور، موضوع تحقیق خود را «چگونگی تغییر سیاست های فرهنگی در دانشگاههای کشور در اثر تغییر دولت ها» قرار داد. این موضوع با توجه به چشم اندازها و برنامه های توسعه ورویکردهای مسئولان ذیربط فرهنگی در آموش عالی کشور طی دوره چهار ساله اول دولت های «اصلاح طلب» و «اصول گرا» مطرح شد که از نظریه «بنت»، در تبیین تئوریک مسئله استفاده شد. از آنجا که اسناد مربوط به موضوع تحقیق، در دوره های هفتم و نهم ریاست جمهوری یکسان نبوده و از سوی دیگر این نوع فعالیت ها در هر کشوری به عنوان یک پدیده اجتماعی مورد مطالعه قرار می گیرد؛ این پژوهش با استفاده از روش تحقیق روایتی و با ابزار گردآوری داده ها، اسناد پژوهی؛ به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. واحدهای دوگانه تحلیل، حول چهار مولفه: ضرورت، اهداف و مأموریت ها، وظایف، سیاست ها و راهبردها؛ بر اساس جدول «توافق»، به عنوا ن یک کل با یکدیگر مقایسه شد. در ادامه در پرتو یک استدلال متناسب با وضعیت سیاست گذاری فرهنگی در دانشگاههای کشور، در باب نظریه ها و با در نظر داشتن واقعیت های خاص در این حوزه، یک دستگاه نظری متناسب با مسئله به عنوان بنیان نظری پژوهش استخراج شد. که از طریق بررسی موردی اسناد و بازسازی عقلانی – مفهومی آن مورد داوری قرار گرفت. که در پاسخ به سوال تحقیق، که «سیاست گذاری فرهنگی در دانشگاهها در دولت های هفتم و نهم ریاست جمهوری ایران چگونه است؟» نکاتی بمثابه نتیجه در در دو بخش تشابهات و تفاوت ها مندرج در فصل پایانی استخراج شد. که در نهایت با ملاک قرار دادن این نتایج استخراج شده در جداول مربوط به مولفه ها، درستی فرضیات مطرح شده در خصوص دوره های مورد مطالعه این پژوهش اثبات شد.